Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου ανακοίνωσε την απόφαση του να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της δημοκρατίας. Εσωκομματικός αντίπαλος του Αβέρωφ Νεοφύτου είναι ο στενός συνεργάτης του Ν. Αναστασιάδη και υπουργός εξωτερικών Ν. Χριστοδουλίδης, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις είναι δημοφιλής επειδή συγκεντρώνει υπερκομματική υποστήριξη.
Έντονη κομματική αντιπαράθεση
Η δημόσια αντιπαράθεση των δύο αντρών τις προηγούμενες ημέρες ξέφυγε. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου κάλεσε τον Ν. Χριστοδουλίδη να δημοσιοποιήσει την υποψηφιότητα του και να την καταθέσει στα κομματικά όργανα του ΔΗΣΥ ώστε να ξεκινήσουν οι εσωκομματικές διαδικασίες για εκλογή νέου προέδρου του κόμματος που θα είναι και η πρόταση του ΔΗΣΥ για την προεδρία της δημοκρατίας. Ο Ν. Χριστοδουλίδης δεν αποδέχθηκε την κομματική διαδικασία και παραιτήθηκε από μέλος της κυβέρνησης και το υπουργείο Εξωτερικών. Αντικαταστάτης του Ν. Χριστοδουλίδη ορίσθηκε ο Ι. Κασουλίδης υπουργός Εξωτερικών στην πρώτη προεδρική θητεία του Ν. Αναστασιάδη. Σύσσωμη η ηγετική ομάδα του ΔΗΣΥ αλλά και το αδελφό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στάθηκαν στο πλευρό του Αβέρωφ Νεοφύτου στηρίζοντας δημόσια την υποψηφιότητα του. Ταυτόχρονα οι δυνάμεις της αντί-δυτικής εθνικιστικής δεξιάς (ιδίως στον ελλαδικό χώρο) ανακοίνωσαν στήριξη στην υποψηφιότητα Ν. Χριστοδουλίδη.
Ο ρόλος του ΑΚΕΛ
Ο δεύτερος μεγάλος κυπριακός κομματικός σχηματισμός, η κομμουνιστική αριστερά (ΑΚΕΛ) ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει τις προεδρικές επιλογές του. Στο εσωτερικό του ΑΚΕΛ συνυπάρχουν αυτή την περίοδο αντικρουόμενες απόψεις. Υπάρχουν οι υποστηρικτές της άποψης για στήριξη του αρχηγού του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλο (γιό του Τάσου Παπαδόπουλου) ως κοινού υποψήφιου της αντιπολίτευσης. Στον αντίποδα αυτής της λογικής έχει αναπτυχθεί μία εξ ίσου σημαντική τάση που στηρίζει την υποψηφιότητα του Γιώργου Παμπορίδη ενός κέντρο-δεξιού πολιτικού, και υπουργού των κυβερνήσεων Ν. Αναστασιάδη. Οι θεματοφύλακες της ιδεολογικής ορθοδοξίας (Βουλευτής Λευκωσίας Ειρήνη Χαραλαμπίδου) αντιδρούν σφοδρά σε αυτές τις υποψηφιότητες και απειλούν ότι εφ’ όσον προκριθεί μία από αυτές, θα «σπάσουν» την κομματική πειθαρχία και θα κατέβουν υποψήφιοι. Ευνόητα η σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ των υποστηρικτών των παραπάνω απόψεων αναδεικνύει τις «συμφιλιωτικές» υποψηφιότητες του δικηγόρου Αχιλλέα Δημητριάδη και της τέως υπουργού εξωτερικών Ερατώ Κοζάκου-Μαρκουλή.
Η κεντροαριστερά
Στο χώρο του κέντρου και της κέντρο-αριστεράς κινούνται δύο κόμματα, το ΔΗΚΟ του Νικόλα Παπαδόπουλου (γιού του Τάσου Παπαδόπουλου) και το ΔΗΠΑ του Μάριου Καραγιάν. Αθροιστικά τα δύο αυτά κόμματα συγκεντρώνουν εκλογικό ποσοστό 17% (περίπου), οπότε λογικά θα μπορούσαν να είναι οι ρυθμιστές των προεδρικών εκλογών στο δεύτερο γύρο. Όμως οι δύο αυτοί κεντρώοι σχηματισμοί είναι ο ορισμός του παλαιοκομματισμού. Και οι δύο αρχηγοί γνωρίζουν ότι την επόμενη ημέρα των προεδρικών εκλογών πρέπει να βρίσκονται στο στρατόπεδο των νικητών ώστε να «τακτοποιήσουν» τον κομματικό τους στρατό γι’ αυτό και συνομιλούν ταυτόχρονα και με την ΔΗΣΥ αλλά και με το ΑΚΕΛ. Στρώνουν από τώρα τον δρόμο για την νομή της εξουσίας.
Η έναρξη της προεκλογικής περιόδου συμπίπτει με μία άσχημη περίοδο για την Κυπριακή Δημοκρατία. Η εσωτερική πολιτικό-οικονομική συγκυρία ταλανίζεται και πάλι από μία νέα υπόθεση διαφθοράς. Αυτή την φορά το πρόβλημα προέκυψε από το ανύπαρκτο ρυθμιστικό πλαίσιο για την λειτουργία των εταιρειών Forex που δημιούργησε άλλη μία «φούσκα» και ενίσχυσε την ήδη κακή φήμη της χώρας διεθνώς.
Πληγές του παρελθόντος
Όσοι πιστεύουν ότι η περίοδος του μνημονίου απάλλαξε την κυπριακή δημοκρατία από τις γνωστές πληγές του παρελθόντος πλανώνται πλάνην οικτρά. Η αποχώρηση της τρόικα το 2015 σταμάτησε όσες μεταρρυθμίσεις είχαν προγραμματισθεί και επανάφερε την δημόσια ζωή και την οικονομία στον αστερισμό των «χρυσών διαβατηρίων». Πρόσφατα και εν όψει της χρηματοδότησης από το Ταμείο Ανάκαμψης ο Ν. Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ επανάφεραν την δημόσια συζήτηση στο θέμα των μεταρρυθμίσεων. Θυμάται άραγε κανείς ότι η κυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη όρισε το 2013 επίτροπο για την μεταρρύθμιση των δημοσίων υπηρεσιών έκτοτε όμως δεν έγινε τίποτε. Το θέμα της μεταρρύθμισης των δημόσιων υπηρεσιών το επανάφερε πρόσφατα ο υπουργός οικονομικών Κ. Πετρίδης δηλώνοντας ότι αυτή η μεταρρύθμιση θα σταματήσει την αναξιοκρατία και το κομματικό κράτος. Τι ειρωνεία, πρόσφατα και στην διάρκεια της εσωκομματικής κόντρας μεταξύ του Αβέρωφ Νεοφύτου και του Ν. Χριστοδουλίδη η πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου αποθέωσε το κομματικό κράτος, υπερθεματίζοντας την κομματική πειθαρχεία και την υποστήριξη στον Αβέρωφ Νεοφύτου με την δήλωση «αν είμαστε κάτι το οφείλουμε σε αυτό το κόμμα».
Το γεωπολιτικό περιβάλλον
Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυπριακής δημοκρατίας δεν είναι το αναχρονιστικό και διεφθαρμένο εσωτερικό πολιτικό-οικονομικό πλαίσιο αλλά η πορεία του κυπριακού ζητήματος. Μετά την κατάρρευση των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά (Ιούλιος 2017), έχουν σταματήσει όλες οι διεθνείς πρωτοβουλίες για την λύση του κυπριακού. Η απουσία διαλόγου για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα μόνο αρνητικά αποτελέσματα προκαλεί αφού μονιμοποιεί τα τετελεσμένα και φέρνει ακόμα πιο κοντά την επώδυνη διχοτόμηση.
Όποιος θέλει να έχει καλές πιθανότητες επιτυχίας στις προβλέψεις του για το «Βυζάντιο» της κυπριακής προεκλογικής περιόδου, θα πρέπει να μελετήσει προσεκτικά την στοίχιση των κυπριακών πολιτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων με τις μεγάλες γεωπολιτικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και πως η οποιαδήποτε πιθανή εναλλακτική εξέλιξη στο κυπριακό (μη λύση, ομοσπονδία, διχοτόμηση) εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτών των δυνάμεων.
Επιλογή στρατοπέδου
Η Κύπρος είναι μέλος της Ε.Ε και ταυτόχρονα θεωρείται μία από τις περισσότερο διεφθαρμένες ευρωπαϊκές χώρες κυρίως λόγω του αδύναμου θεσμικού πλαισίου σε θέματα money laundering που επιτρέπει την σχεδόν ασύδοτη παρέμβαση της ρωσικής οικονομικής ολιγαρχίας σε όλες τις πτυχές της κυπριακής ζωής. Ο κύριος λόγος που επιβλήθηκαν στην Κύπρο οι σκληρές μνημονιακές πολιτικές, ήταν αυτό ακριβώς το πρόβλημα. Ο κυπριακός λαός πληγώθηκε και υπέφερε από αυτές τις πολιτικές ενώ το κυπριακό πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο απλά ανησύχησε μην διαταραχθεί το ευνοϊκό πολιτικό-οικονομικό περιβάλλον, που επέτρεπε χρυσοφόρες business με τους Ρώσους ολιγάρχες.
Ο Ν. Αναστασιάδης ο πρόεδρος που αποχωρεί, δεν ολοκλήρωσε τις εκσυγχρονιστικές πολιτικές αντί-διαφθοράς, προτιμώντας τις πολιτικές των «χρυσών διαβατηρίων». Οι καιροί όμως αλλάζουν, οι νέο ψυχρό-πολεμικές ανακατατάξεις που προκαλεί η ουκρανική κρίση αργά η γρήγορα θα εξαναγκάσουν τον νέο κύπριο πρόεδρο να επιλέξει (χωρίς αστερίσκους) στρατόπεδο.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr