Σε διάφορα πεδία, άλλα λέει ο ένας, άλλα ο άλλος, οι αλλεπάλληλες αναιρέσεις και αντιφάσεις είναι τεράστιες και υπό άλλες συνθήκες θα μιλούσε κανείς για «κρίση στην κυβέρνηση», «κλυδωνισμούς», «αρρυθμίες», κ.ά.

Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς ένα κυβερνητικό στέλεχος (Γ. Κυρίτσης) να μιλά για ανάγκη επίδειξης αλληλεγγύης προς τους «συντρόφους» (εν προκειμένω τους συλληφθέντες με κατηγορίες για τρομοκρατική δράση), και τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Ν. Τόσκα να υπερασπίζεται την νομιμότητα – έστω κι αν καλεί τις «συλλογικότητες των Εξαρχείων» σε διάλογο…

΄Η να παρατηρήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και την αντιπολίτευση να ψηφίζουν υπέρ της ανέγερσης μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα, αλλά τον κυβερνητικό εταίρο Π. Καμμένο και το κόμμα του να καταψηφίζουν.

Επίσης, έναν υπουργό (Π. Σκουρλέτη) να υπόσχεται πως δεν θα υπάρξουν διόδια στις εξόδους της Εθνικής Οδού στην Βαρυμπόπη και τον Αγ. Στέφανο και έναν άλλον, τον Χρ. Σπίρτζη, που τόσο απεχθάνεται τις ιδιωτικοποιήσεις, να επιμένει στην κατασκευή διοδίων από και προς τα βόρεια προάστια. 

Για να μην μιλήσει κανείς για το Ελληνικό και την ανακήρυξή του σε αρχαιολογικό χώρο, λίγες εβδομάδες μετά την παραχώρησή του σε ιδιωτικό όμιλο προς ανάπτυξη και εκμετάλλευση.  

Όλα αυτά θα ήταν πολύ σοβαρά και ενδεικτικά μίας κυβερνητικής δυσλειτουργίας, αν δεν ήταν κάτι πολύ χειρότερο: μία σκόπιμη και σχεδιασμένη παρελκυστική τακτική, στην οποία η κυβέρνηση κατά τμήματα εμφανίζεται να είναι «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Ο καθένας παίζει τον χοντροκομμένο ρόλο του…  

Κάθε ένας που διαφωνεί με κάποιον άλλον απευθύνεται σε ένα τμήμα παραπλανημένων και δυνάμει παραπλανημένων πολιτών και τους λέει αυτό που θέλουν να ακούσουν.

Ετσι, για παράδειγμα ο Καμμένος διαφυλάττει τον σκληρό πυρήνα των ιδιότυπα συντηρητικών πολιτών, που τον ψηφίζουν υποδυόμενος τον ρόλο που του επιβάλλουν οι συνθήκες, ενώ ο «προοδευτικός» ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται πιστός στις δήθεν αρχές του. Πρόκειται για πρωτόγονη μεν, σκόπιμη δε τακτική, η οποία αναδεικνύει με τρόπο απροκάλυπτο την λαϊκιστική ταυτότητα της κυβέρνησης.

Εως τώρα, η τακτική αυτή είχε αποδώσει και έδωσε στον Τσίπρα δύο εκλογικές νίκες και μία επικράτηση στο δημοψήφισμα.

Για πόσο θα αποδίδει ακόμη;

Η απάντηση είναι δύσκολη (Όμως ως γνωστόν, ο Ελληνας ένα πράγμα δεν ξεχνά ποτέ, όσα ψέματα κι αν πιστέψει: όποιον χώνει βαθιά το χέρι του στην τσέπη του).