Μεταξύ όλων των άλλων και επειδή το ελεγχόμενο από το κυβερνητικό κόμμα σωματείο των δημοσιογράφων επιλέγει να απεργήσει την κρισιμότερη στιγμή. Ως προς τούτο, ας αναλογιστούν προτού είναι πολύ αργά όσοι έχουν πρωτοστατήσει στην απαξίωση του Τύπου και κυρίως όσοι θεωρούν ότι η ενημέρωσή τους είναι καλύτερη και αρτιότερη χωρίς δημοσιογράφους – έστω και κακούς, που εργάζονται σε κακά και διαπλεκόμενα μέσα. Αν δεν το καταλαβαίνουν, οι εναλλακτικές τους είναι οι παπάδες και οι ίδιοι οι πολιτικοί…
Πέραν αυτών, τις ημέρες αυτές της αδρανοποίησης του Τύπου, συμβαίνουν τα εξής:
Το eurogroup της Παρασκευής 22 Απριλίου, με χαμόγελα και χωρίς πολλά δράματα, απέδωσε τυπικά τα εύσημα στην κυβέρνηση της Ελλάδας για την πρόοδο που έχει συντελεστεί στις διαπραγματεύσεις και με πλατύτερα χαμόγελα της έβαλε μία θηλιά στο λαιμό: απαίτησε την νομοθέτηση των έκτακτων μέτρων των 3,5 δισ. για την κάλυψη ενδεχόμενων (και πιθανών) αποκλίσεων από τους δημοσιονομικούς στόχους της τριετίας, εντός της ερχόμενης εβδομάδας, ως προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης σε ένα έκτακτο eurogroup που υπό αυτές τις προϋποθέσεις θα μπορούσε να συγκληθεί την Μεγάλη Πέμπτη.
Ποια ήταν η απάντηση της κυβέρνησης;
Πέραν των θεωρητικών αναζητήσεων του Τσακαλώτου και του Μεγάρου Μαξίμου, λίγη ώρα έπειτα από αυτήν την εξέλιξη, η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε στην Βουλή δύο νομοσχέδια άσχετα με την συζήτηση: το δικό της ασφαλιστικό και το δικό της φορολογικό.
Και μόνο από την άποψη της διαδικασίας, με την κίνηση αυτή έγινε σαφές ότι δεν απασχολεί την κυβέρνηση να κλείσει η αξιολόγηση με τους όρους που συζητήθηκαν στο eurogroup.
Ακόμη και με την διαδικασία του κατεπείγοντος, τα δύο νομοσχέδια θα απασχολήσουν την Βουλή για δυο τρεις ημέρες και ως εκ τούτου η νομοθέτηση που ζητoύν οι εταίροι δεν θα γίνει στον χρόνο που συζητήθηκε.
Στην καλύτερη εκδοχή, η εξέλιξη αυτή θα σημάνει την παράταση της εκκρεμότητας γηια λίγο ακόμη. Σε μία χειρότερη εκδοχή θα σημάνει την επιστροφή στην εμπειρία του 2015.
Εκτός αν στα δύο νομοσχέδια προστεθούν και τα έκτακτα μέτρα, οπότε θα μιλάμε για μία νομοθετική καιν πολιτική διαδικασία ιστορικών διαστάσεων.
Πάντως δεν πρέπει κανείς από τους «πελάτες» του ΣΥΡΙΖΑ να ανησυχεί, αφού η κυβέρνηση έχει αρχίσει και πάλι να μαζεύει τα αποθεματικά δημοσίων οργανισμών και φορέων στην Τράπεζα της Ελλάδος για «ώρα ανάγκης». Οταν δηλαδή το πρόβλημα ρευστότητας για τις πληρωμές των δημοσίων υπαλλήλων θα επανέλθει και θα πρέπει να καλυφθεί από τα αποθεματικά.
Από το σημείο αυτό κι έπειτα η στάση και η τακτική της κυβέρνησης μόνο απορίες μπορεί να δημιουργήσει και καμία πρόβλεψη δεν ευνοείται, πέραν της πλέον δυσοίωνης.
To déjà vu αυτή τη φορά όμως δεν θα διαλυθεί με μεγάλη ευκολία.