Σύμφωνα με τις σχετικές πληροφορίες, οι εργαζόμενες στον τομέα καθαριότητας του συγκεκριμένου τμήματος του ελληνικού δημοσίου, είναι θύματα της γραφειοκρατικής μηχανής (κατά μία εκδοχή), η οποία δεν τους επιτρέπει από τον Σεπτέμβριο του 2015 οπότε και προσλήφθηκαν, να εισπράξουν την αμοιβή για την εργασία τους, επειδή οι διαδικασίες πρόσληψής τους κρίθηκαν κατ' αρχήν μη σύννομες από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Το γεγονός προφανώς και προκαλεί συναισθήματα ντροπής και απαξίας.
Το δυστύχημα είναι ότι η πρακτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση και η λογική που διέπει τις ενέργειές της πυροδοτεί απολύτως διχαστικά και επικίνδυνα φαινόμενα, με διαλυτική επίπτωση στον κοινωνικό ιστό.
Η διασπορά της είδησης και δεδομένου ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ οι καθαρίστριες αποτέλεσαν σύμβολο πολιτικής δράσης και προτεραιοτήτων, σε κάποια μερίδα της κοινωνίας δεν προξενεί καμία απολύτως αίσθηση.
Αντιθέτως, πολλοί είναι εκείνοι που αδιαφορούν, έως και που πλειοδοτούν σε χαιρεκακία, αναφωνώντας «και τι με νοιάζει εμένα για τις καθαρίστριες;» (με μία ευγενική διατύπωση.).
Είναι ένα από τα επιτεύγματα του ΣΥΡΙΖΑ: ο άκοπος, λαϊκιστικός προσεταιρισμός κάποιων συμβολικών εργασιακών και κοινωνικών ομάδων, σε συνδυασμό με την αδυναμία άσκησης μίας πολιτικής υπέρ του κοινωνικού συνόλου εν γένει, έχει βαθύνει τον διχασμό. Οσοι υφίστανται τις συνέπειες της «ταξικής μεροληψίας», η οποία διακηρύσσεται ανοήτως, αναπτύσσουν συναισθήματα επιθετικότητας και αδιαφορίας για τον «ταξικό εχθρό» - που τους επιβάλλεται, ενώ δεν υπήρχε κανένας λόγος να προστεθεί το συγκεκριμένο στοιχείο στην κακοδαιμονία της μνημονιακής περιόδου.
Το πλέον επικίνδυνο στοιχείο σε αυτή την δύσκολη πολιτικο-οικονομική εξίσωση, είναι πως η σημερινή κυβέρνηση πολύ σύντομα θα αποκαλυφθεί ότι δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί ούτε καν τα δικαιώματα εκείνων που θέλησε να μετατρέψει σε σύμβολα της μαχητικότητάς της, προεξαρχουσών των καθαριστριών.
Εφόσον η αδυναμία αυτή επαληθευτεί, η κοινωνική συνοχή της χώρας θα δοκιμαστεί σκληρά, θα επέλθει καθεστώς πραγματικής κοινωνικής κρίσης και ο διχασμός θα επιβάλλει λύσεις βίαιες και πιθανώς πολιτικά ανώμαλες ή πάντως απρόβλεπτες. Όπως άλλωστε έχει συμβεί σε όλους σχεδόν τους κύκλους της ελληνικής πολιτικής παθογένειας.