Υπό αυτές τις συνθήκες, ο τρόπος και τα θέματα της συζήτησης στην Ελλάδα μία εβδομάδα πριν τις εκλογές, είναι γελοία, αυτιστική και προσβλητική για την νοημοσύνη των πολιτών - όσων διαθέτουν νοημοσύνη.

Ο Τσίπρας μιλάει για παλιό και νέο και προσπαθεί να ζαλίσει τους ανοήτους με διάφορα διλήμματα περί Αριστεράς και άλλα παραμύθια, ο Μεϊμαράκης προσπαθεί να ακολουθήσει και ομολογουμένως δεν μπορεί να συναγωνιστεί τον Τσίπρα σε αμοραλισμό και ανοησία, ο Σταύρος πουλάει ένα μείγμα αριστεροκεντροσυντηριτικού νεωτερικού χάους, η Φώφη περιφέρεται ως συμπαθητική νοικοκυρούλα κοιτάζοντας να αποφύγει την μεγάλη γκάφα, οι νέο- και παλαιοκομουνιστές τον χαβά τους και η Χρυσή Αυγή απλώς κάθεται και περιμένει.

Είναι μάλλον περιττό να υπενθυμίσει κάποιος το θλιβερό ντιμπέιτ και την ασχετοσύνη που αναδύθηκε εκεί. 

Είναι όμως απαραίτητο να κατανοήσουν όλοι ότι για την Ελλάδα ισχύει στο απόλυτο η παροιμία «όλα τα 'χε η Μαριωρή ο φερετζές της έλλειπε».

Η συζήτηση που διεξάγεται στη χώρα, ασύμβατη όπως είναι με την σοβαρότητα της κατάστασης και τις πραγματικές συνθήκες, καταδεικνύει ότι αυτό που ονομάζουμε «πολιτικό προσωπικό» και πάντως η τελευταία εκλεγμένη κυβέρνηση όχι απλώς δεν μπορεί, αλλά ούτε καν καταλαβαίνει.

Αν καταλάβαινε, θα είχε τουλάχιστον αναδείξει ως μείζονα προτεραιότητα την προετοιμασία της χώρας για την αποσταθεροποίηση της περιοχής. Θα είχε δημιουργήσει τάχιστα υποδομές σε κάποια από τα δεκάδες κλειστά πρώην στρατόπεδα και δεν θα ψάχνονταν για το πώς θα γίνει μεταγωγή των εξαθλιωμένων από το Πεδίο του Αρεως στον Ελαιώνα.

Θα είχε ενεργοποιήσει κάθε προβλεπόμενη και διαθέσιμη ευρωπαϊκή διαδικασία και δομή συνεργασίας.

Αν καταλάβαινε ούτε εκλογές θα είχαμε, ούτε θα συζητούσαμε και θα ακούγαμε σήμερα όλες αυτές τις απερίγραπτες ασυναρτησίες. 

Θα ήταν σε όλους σαφές και ξεκάθαρο ότι το πρόβλημα στην γειτονική περιοχή (δεν είναι μόνο το «μεταναστευτικό») επιβάλλει την δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας και την εγκατάλειψη της αριστεροσύνης για την αντιμετώπιση πρακτικών ζητημάτων. 

Η χώρα δεν απειλείται μόνο από το οικονομικό χάος. Απειλείται βασικά από την αδυναμία της να τοποθετηθεί και να ενεργήσει στο στενό διεθνές περιβάλλον της.

Ο άλλος νόμιζε ότι έγινε γεωπολιτικός παίχτης και πηγαινοερχόταν στην Μόσχα, ενώ εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα είναι - δυστυχώς - απλώς και μόνο η τάπα της μπανιέρας (της Μεσογείου). Ούτε για υδραυλικός δεν κάνει.