Το τραγούδι λέει “summertime and the living is easy, fish are jumping and the cotton is high, your Daddy is rich and your Mama is good looking, so hush little baby, don’t you cry”.
Δηλαδή περιέχει πολλές ελληνικές πραγματικότητες, ότι η ζωή είναι εύκολη το καλοκαίρι, το βαμβάκι ήταν ψηλό (παλιότερα) και τα ψάρια πηδούσαν (παλιότερα) οι Ελληνίδες είναι όμορφες (συνήθως) οι μπαμπάδες βέβαια δεν είναι πλούσιοι, αλλά εν πάση περιπτώσει τα πράγματα λόγω κλίματος κάνουν τη ζωή πολύ ευκολότερη, συνεπώς δίκιο έχει ο ποιητής όταν λέει να μη γκρινιάζουμε και να μη κλαίμε.

Η αλήθεια του τραγουδιού αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι έχουμε Δεκέμβρη και ακόμη δεν είναι ανάγκη να ανάψουμε το καλοριφέρ σε μια χρονιά που το κόστος θέρμανσης είναι το βασικό πρόβλημα των ευρωπαϊκών νοικοκυριών. Κάποια στιγμή βέβαια θα παγώσουμε και εμείς αλλά για λίγο, οπότε ήδη έχουμε γλιτώσει ένα γερό ποσό από την παρατεινόμενη καλοκαιρία.
Το κλίμα λοιπόν είναι αυτό που όχι μόνο μας βοηθάει, αλλά μας καθορίζει τη ζωή σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όσο συνειδητοποιούμε.

Για παράδειγμα ας σκεφτούμε πόσο αξίζει ο ελεύθερος χρόνος (εκτός εργασίας δηλαδή) στην Ελλάδα και πόσο στη Γερμανία η οποία για πολλούς λόγους είναι με κάποιο τρόπο ο εθνικός μας αντίποδας. Εδώ ο ελεύθερος χρόνος έχει τεράστια αξία λόγω κλίματος, διότι μπορείς να πας μια βόλτα, να ξαπλώσεις στην ύπαιθρο, να λιάζεσαι (όπως οι μετανάστες της κυρά- Τασίας), να πας για μπάνιο ή να πίνεις καφέδες όλη μέρα στα πεζοδρόμια και στις πλατείες.

Στη Γερμανία αντίθετα, ο ελεύθερος χρόνος έχει κόστος και ελάχιστη αξία. Διότι αφού δεν μπορείς να κάτσεις έξω λόγω κρύου, αναγκαστικά θα είσαι κάπου μέσα και θα χρεώνεσαι, είτε καίγοντας το καλοριφέρ για να ζεσταθείς στο σπίτι σου, είτε πληρώνοντας μπίρες στις μπιραρίες.Το κρύο κλίμα μειώνει την αξία του ελεύθερου χρόνου, συνεπώς αυξάνει την αξία της εργασίας.Το κλίμα πρωτίστως και δευτερευόντως ο Προτεσταντισμός έκαναν τους Γερμανούς εργασιομανείς.
Αντίθετα, το ελληνικό κλίμα και η συγχωρητική για όλα Ορθοδοξία έκαναν τους Έλληνες λιγότερο εργασιομανείς από τους Γερμανούς.

Επίσης οι Έλληνες προτιμούσαν πάντα τις πιο ελεύθερες δουλειές, ήταν οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες, προκειμένου να συνδυάζουν εισόδημα και ελεύθερο χρόνο. Έτσι φτιάχτηκαν και όλα τα μικρά μαγαζάκια, αντί για τις μεγάλες αλυσίδες και οι μικρές επιχειρήσεις αντί για τους κολοσσούς.
Και τώρα που όλη η Ευρώπη αντιμετωπίζει  πρόβλημα στις βιομηχανίες της λόγω ενεργειακής κρίσης και παράλληλα πρόβλημα εύρεσης εργαζόμενων λόγω τεχνολογικών εξελίξεων που αλλάζουν τα εργασιακά πρότυπα, στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι περιορισμένο.

Ούτως ή άλλως δεν έχουμε μεγάλες βιομηχανίες, ούτως ή άλλως οι Έλληνες προτιμούσαν τις ευκαιριακές δουλειές για να έχουν ελεύθερο χρόνο, η αυτοαπασχόληση είναι εθνικό μας σπορ. Συνεπώς το πρόβλημα που έχουν στις βιομηχανικές και αναπτυγμένες δυτικές χώρες με την έλλειψη εργαζομένων, εδώ είναι ηπιότερο.

Η μετεξέλιξη χιλιάδων υπαλλήλων κάθε κλάδου σε κούριερ και ντηλιβεράδες λόγω της online οικονομίας, στην Ελλάδα δεν είναι πρόβλημα. Ένας νέος σήμερα προτιμά να δουλέψει ώς ντηλιβεράς με ελεύθερο ωράριο, διότι έτσι εισπράττει τα ίδια που θα έπαιρνε εργαζόμενος σε ένα γραφείο ή σε μια βιομηχανία και μάλιστα περισσότερα διότι έχει και τα φιλοδωρήματα. Και έχει και ελεύθερο χρόνο που όπως είπαμε έχει μεγάλη αξία. Και αν ακριβύνει το κόστος ζωής αυξάνει λίγο το χρόνο εργασίας και τα βγάζει πέρα κουτσά στραβά. Οι επιχειρηματίες λοιπόν που αναρωτιούνται γιατί δε βρίσκουν εργαζόμενους, ας δουν τους ντηλιβεράδες στους δρόμους μέρα νύχτα, τα χιλιάδες γεμάτα καφέ, τα μαγαζάκια μανικιούρ - πεντικιούρ, τους πέρσοναλ τρέηνερς και τους γιόγκι, τους dj και τους μιξόλοτζιστ και θα καταλάβουν γιατί δεν βρίσκουν εργαζόμενους.

Για τέτοιους λόγους, που σχετίζονται κυρίως με το κλίμα που δημιούργησε αυτή την δομή της ελαφράς οικονομίας, της οικονομίας των υπηρεσιών και των καφέ, της οικονομίας των ελεύθερων επαγγελματιών, η Ελλάδα δεν έχει αυτή τη στιγμή τεράστιο πρόβλημα λόγω της ενεργειακής κρίσης όπως έχουν οι άλλες βορειοευρωπαϊκές χώρες.
Δεν θα τη βγάλουμε βέβαια άνετα, ούτε πλούσια, αλλά δεν θα καταρρεύσουμε όπως καταρρέει ήδη η γερμανική βιομηχανία. Υπάρχουν πολλές διέξοδοι και η δομή της ελληνικής οικονομίας με την μικροεπίχειρηση, είναι ανθεκτική σε τέτοιες μεγάλες παγκόσμιες κρίσης. Φανταστείτε τη γερμανική οικονομία που στηρίζεται στη βαριά βιομηχανία σαν ένα δάσος από βελανιδιές και την ελληνική οικονομία που στηρίζεται στα μικρομάγαζα σαν ένα χορταριασμένο χωράφι. Όταν έρθει μια πυρκαγιά καίγονται όλα και τα χόρτα και οι βελανιδιές. Όμως με την πρώτη βροχή τα χόρτα ξαναφυτρώνουν ενώ οι βελανιδιές θέλουν δεκαετίες.
Αν κλείσει εδώ ένα καφέ, ένα νυχάδικο ή μια μπουτίκ, θα ανοίξουν σύντομα άλλα. Αν κλείσουν οι βαριές βιομηχανίες, δεν ξανανοίγουν εύκολα.
Και με το κλίμα που έχουμε, το καλοκαίρι θα γεμίσουμε τουρίστες. Κι αν δεν έχουν οι Γερμανοί λεφτά να έρθουν διακοπές θα έρθουν οι Αμερικάνοι ή άλλοι.
Το οικόπεδο Ελλάδα λοιπόν είναι μαγικό και η γκρίνια περιττεύει - όπως λέει και το τραγούδι Summertime.