Κατ' αρχάς, η τελευταία δημοσκόπηση συνεχίζει να δείχνει ότι η Νέα Δημοκρατία κρατάει μια διαφορά από τον δεύτερο Σύριζα της τάξης της μίας μονάδας και κάτι, ενώ θα περίμενε κανείς με την αναμπουμπούλα της ΕΡΤ και με το πολιτικό κόστος ενός χρόνου εξουσίας να την έχει χάσει. Κι όμως.
Αν και σε πρώτη φάση το μαύρο στην ΕΡΤ ίσως να έκανε την δημόσια τηλεόραση περισσότερο σημαντική για την κοινή γνώμη, από όσο ήταν, το γεγονός ότι κοντέψαμε να πάμε σε εκλογές γι' αυτήν, συσπείρωσε τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και τρόμαξε τους πολίτες που δεν ήθελαν εκλογές.
Ο κόσμος είναι προφανές ότι ανακουφίστηκε που δεν έγιναν εκλογές. Άλλωστε, η κυρίαρχη ατάκα που κυκλοφορούσε στους πολίτες, όταν το θέμα αυτό συζητιόταν, ήταν: «δεν έχουμε λεφτά να κάνουμε εκλογές». Επίσης, η πλειονότητα των πολιτών δεν θεωρούσε την ΕΡΤ αρκετά σημαντικό λόγο, για να πάμε σε εκλογές, ενώ νομίζω ότι δεν πείστηκε πως οι ευαισθησίες της Δημ. Αρ. γι' αυτό το θέμα ήταν ειλικρινείς. Μάλλον, πρέπει να εκτίμησαν πως έψαχνε μια αφορμή, για να αποχωρήσει από την κυβέρνηση.
Από εκεί και πέρα, αν θεωρήσουμε ότι κυριαρχεί η ψήφος εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και την κατεύθυνση που υιοθετεί, υπάρχει μια σοβαρή ένσταση. Κατ' αρχάς, το ποσοστό αυτών που είναι ικανοποιημένοι με την κυβέρνηση είναι πολύ χαμηλό. Επίσης, αν αθροίσουμε τα κόμματα που είναι εναντίον του Μνημονίου (Σύριζα, ΚΚΕ, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή), τα ποσοστά τους είναι μεγαλύτερα από τα δύο κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση, ακόμα κι αν σε αυτά προσθέσουμε και τον αλά καρτ εταίρο τους, την Δημ. Αρ. Όμως, οι δυνάμεις τους είναι κατακερματισμένες, με μεγάλες ιδεολογικές ή άλλου τύπου αντιθέσεις, που καθιστούν πολύ δύσκολη έως αδιανόητη την συνεργασία τους.
Αλλά και αυτό από μόνο του δεν φτάνει. Γιατί μπορεί τα δύο κυβερνητικά κόμματα να μαζεύουν μαζί 28%, αλλά παρ' όλ' αυτά η μειοψηφία ήθελε εκλογές. Επομένως, η μειοψηφία ευχόταν να πέσει αυτή η κυβέρνηση. Και όχι μόνο αυτό: στο δίλημμα Ν.Δ. ή Σύριζα, εκτός του ότι η Ν.Δ. είναι μπροστά, υπερέχει πολύ και στον καταλληλότερο για πρωθυπουργό (ένα στατιστικό στοιχείο ήσσονος σημασίας), αλλά και στο πολύ σημαντικό στοιχείο της παράστασης νίκης. Η παράσταση νίκης είναι πολύ σημαντική, γιατί πολλοί από τους αναποφάσιστους πηγαίνουν στο τέλος με αυτόν που φαίνεται πως έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει. Επίσης, η στασιμότητα του Σύριζα δείχνει πως δεν έχει εμπεδωθεί ακόμα στην κοινή γνώμη ότι αποτελεί αξιόπιστη κυβερνητική πρόταση.
Κι ένα άλλο στοιχείο. Με την στάση της Δημ. Αρ., του κόμματος δηλαδή που αποχώρησε από την κυβέρνηση, είναι ικανοποιημένο μόλις το 18%. Κι αυτό κάτι σημαίνει. Ο κόσμος προφανώς, αν και είναι ελάχιστα ικανοποιημένος από την παρούσα κυβέρνηση, φοβάται το ενδεχόμενο εκλογών και το ενδεχόμενο ανατροπής του πολιτικού σκηνικού και της διακοπής χρηματοδότησης από την Τρόικα. Έτσι έχει δημιουργηθεί ένα περίπλοκο, κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό, με αρκετές αντιφάσεις, έντονες συναισθηματικές μεταπτώσεις, όπου η δυσαρέσκεια συγκρούεται διαρκώς με τον φόβο για τα χειρότερα και που μηνύματα που θα έδιναν ελπίδα είναι ελάχιστα πειστικά για μεγάλη μερίδα των πολιτών.
Προς το παρόν, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε φάση απαισιοδοξίας.