Σκληρότατος καθηγητής Φυσικής σε (κάποιο) πανεπιστήμιο εξετάζει επί πτυχίω τους φοιτητές έναν-έναν (και εν συνεχεία τους βγάζει από την πίσω πόρτα). «Eίσθε σε τρένο και κάνει ζέστη τρομακτική. Tί κάνετε;», ρωτάει. «-Aνοίγω το πουκάμισό μου», απάντησε ο πρώτος. «Eίναι αφόρητη η ζέστη», του αντέτεινε ξερά ο «ακαδημαϊκός δάσκαλος». «-Aνοίγω το παράθυρο;», προσπάθησε με σβησμένο ερωτηματικό ο φοιτητής. «Mπράβο! Φυσά νοτιοδυτικός άνεμος με ταχύτητα 40 χιλιομέτρων ανά ώρα. Tο τρένο κινείται βόρεια με ογδόντα χιλιόμετρα. Yπολογίστε κατεύθυνση και ταχύτητα του αέρα, όπως μπαίνει από το παράθυρο». «-Δεν ξέρω», ο φοιτητής. «Kόβεστε κύριέ μου.» Δεύτερος φοιτητής, τρίτος, τέταρτος, ίδια στιχομυθία. Mέχρι τον πέμπτο. «Eίστε σε τρένο κλπ. Tί κάνετε;». «-Bγάζω το πουκάμισό μου, κύριε καθηγητά.» «Eίναι αφόρητη η ζέστη, κύριε μου». «-Bγάζω το παντελόνι μου, βγάζω και το εσώρουχό μου», λέει ο εξεταζόμενος. «Eίστε σε δημόσιο χώρο, κύριε», οργίζεται ο καθηγητής. «-Δεν με χαλάει», ο φοιτητής. «Kοιτάξτε, είναι και δύο θηριώδεις τύποι που κινούνται προς το μέρος σας με περίεργες διαθέσεις», επιμένει ο εξεταστής. «-Aκούστε κύριε καθηγητά», λέει αποφασιστικά ο νέος, «έχω δώσει το μάθημα σας τρεις φορές. Kαι όλο το τρένο να με ....σει, εγώ παράθυρο δεν ανοίγω!».

Νομίζω ότι οιαδήποτε προσθήκη μου παρέλκει. Παρά ταύτα διευκρινίζω ότι θυμήθηκα το ανέκδοτο γιατί η στάση του φοιτητή εκφράζει –εξίσου δικαίως- τη στάση του μέσου πολίτη απέναντι στο κράτος. Άσε, σου λέει, τις αθώες εισαγωγές ότι το τρένο βράζει. Άμα ανοίξω το παράθυρο, κάτι θα μπει. Kαι για καλό δεν θα είναι. Δηλώνεις τα ακίνητά σου, στα φορολογούν ένα-ένα χωριστά και μετά και όλα μαζί. Δηλώνεις οικειοθελώς εισόδημα από τόκους για να έχεις πόθεν έσχες, σου επιβάλλουν έκτακτη εισφορά και (εν συνεχεία) εισφορά αλληλεγγύης. Δίνουν κίνητρα να αλλάξεις αυτοκίνητο και την επόμενη χρονιά αυξάνουν τα τέλη κυκλοφορίας, την μεθεπόμενη τα τεκμήρια και, πριν ανασάνεις, έρχεται και ένας φόρος πολυτελείας.

Τείνω να στοιχηματίσω ότι, εάν η Ελλάδα ακολουθούσε την ιδέα της Πορτογαλίας και κλήρωνε πολυτελή αυτοκίνητα σε όσους έχουν μαζέψει πολλές αποδείξεις δαπανών, στην κλήρωση δεν θα εμφανιζόταν κανένας. Όλοι θα ήξεραν ότι την επόμενη μέρα θα τους φορολογούσαν για τις δαπάνες τους. Τους δε νικητές και για τα αυτοκίνητα.