Οι σημερινοί βασικοί μέτοχοι του περιοδικού είναι οι οικογένειες Agnelli (43,4%), Rothschild (21%) και με μικρότερα μερίδια οι Cadbury, Schroder και Layton, καθώς και ένας αριθμός παλαιών και νυν εργαζόμενων. Τον αρχισυντάκτη του περιοδικού διορίζει το Διοικητικό Συμβούλιο και τη θέση κατέχει από το 2015 η Αγγλίδα δημοσιογράφος Zanny Minton Beddoes.
Η ατζέντα
Ο Καρλ Μαρξ, το 1852 στο έργο του «18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» χαρακτηρίζει το περιοδικό «όργανο της πανευρωπαϊκής οικονομικής αριστοκρατίας», επειδή από τις στήλες του προβάλλονταν σχεδόν αποκλειστικά ο οικονομικός φιλελευθερισμός και κατ’ εξαίρεση και μόνο περιστασιακά κεϋνσιανές θέσεις και απόψεις. Τα τελευταία χρόνια το περιοδικό προωθεί και υπερασπίζεται σχεδόν μονομερώς τις νέο-φιλελεύθερες απόψεις για το ελεύθερο εμπόριο, την ελεύθερη μετανάστευση, την απορρύθμιση και την παγκοσμιοποίηση και σε πολιτικό επίπεδο την από-ποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών, τον γάμο των ομοφύλων κλπ.
Ας δούμε όμως πως μεταφράζεται στην σύγχρονη συγκυρία το παραπάνω γενικό ιδεολογικό-πολιτικό πλαίσιο. Το περιοδικό υποστηρίζει τις ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ και στην εισβολή στο Ιράκ. Στην συνέχεια και αφού πρώτα ασκεί σφοδρή κριτική στον Πρόεδρο George Bush για την κακή διαχείριση της πολεμικής επιχείρησης, θεωρεί ότι ο Πόλεμος του Κόλπου ήταν μία επιχείρηση από την αρχή καταδικασμένη σε αποτυχία, αλλά ταυτόχρονα διαφωνεί με την αποχώρηση, την οποία χαρακτηρίζει «σχεδόν εγκληματική αμέλεια».
Υποστηρίζει συντηρητικούς όπως ο Ronald Reagan και η Margaret Thatcher, αλλά και δημοκρατικούς όπως ο Bill Clinton (του οποίου αργότερα και μετά τις αποκαλύψεις για βασανιστήρια στις φυλακές Abu Chraib, ζητά την παραπομπή). Στις εκλογές του 2005 υποστηρίζει τους Εργατικούς του Tony Blair. Στις εκλογές 2010 και 2015 υποστηρίζει τους Συντηρητικούς του David Cameron, παρ’ ότι ήταν δημόσια γνωστό ότι σπαράσσονταν εσωκομματικά για το θέμα της παραμονής ή της αποχώρισης (Brexit) της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε. Μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος υπέρ του Brexit (23 Ιουνίου 2016) το περιοδικό αλλάζει στρατόπεδο και υποστηρίζει στις εκλογές 2017 και 2019 τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες που υποστηρίζουν την παραμονή της Μ. Βρετανίας στην Ε.Ε. Όσο καλοπροαίρετα και αν προσπαθήσει κανείς να ερμηνεύσει και να δικαιολογήσει αυτές τις οβιδιακές μεταμορφώσεις, δύσκολα θα μπορέσει να τις χαρακτηρίσει ιδεολογικά συνεπείς και πολιτικά εμπνευσμένες.
Οι χώρες της χρονιάς
Τα τελευταία χρόνια (από το 2013) η σύνταξη του περιοδικού έχει καθιερώσει την ετήσια στήλη «Country of the Year» (Η Χώρα της χρονιάς). Αναλυτικά χώρες της χρονιάς έχουν ανακηρυχθεί
· Το 2013, η Ουρουγουάη επειδή νομιμοποίησε την ψυχαγωγική μαριχουάνα και τον γάμο των ομοφύλων.
· Το 2014, η Τυνησία γιατί η εξουσία μεταβιβάσθηκε ειρηνικά από την κυβέρνηση της Αραβικής άνοιξης χωρίς ταυτόχρονα να επικρατήσουν συνθήκες Αραβικού Χειμώνα (αυταρχικό καθεστώς η θρησκευτικός εξτρεμισμός). Σήμερα στην Τυνησία έχει εγκαθιδρυθεί ένα αυταρχικό προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης που έχει αναστείλει άρθρα του συντάγματος, έχει διαλύσει το κοινοβούλιο και έχει αναβάλει επ’ αόριστο τις προγραμματισμένες εκλογές.
· Το 2015, η Μιανμάρ για τις πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις της περιόδου 2011-2015 που στερέωσαν την δημοκρατία μετά από δεκαετίες στρατιωτικής διακυβέρνσης. Το 2021 ο στρατός κατέλαβε και πάλι πραξικοπηματικά την εξουσία. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η δημοκρατικά εκλεγμένη πρωθυπουργός συνελήφθησαν και κρατούνται. Σήμερα, 3 χρόνια μετά το πραξικόπημα, οι στρατιωτικοί παραμένουν στην εξουσία ενώ η χώρα σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ έχει εξελιχθεί στην μεγαλύτερη παραγωγός οπίου παγκοσμίως.
· Το 2016, η Κολομβία για την συμφωνία ειρήνης μεταξύ της κυβέρνησης του Προέδρου Juan Manuel Santos και της επαναστατικής αριστερής οργάνωσης FARC-EP, που θα τερμάτιζε τον εμφύλιο πόλεμο στην χώρα. Σήμερα, 8 χρόνια μετά, ξεκίνησαν πριν λίγες ημέρες τον Ιανουάριο 2024 συνομιλίες μεταξύ της κολομβιανής κυβέρνησης του Προέδρου Gustavo Petro και της ακροαριστερής ELN για παράταση της αμοιβαίας κατάπαυσής του πυρός που έληγε στις 29 Ιανουαρίου 2024. Τον Δεκέμβριο 2023 η ELN έθεσε σε κίνδυνο την ειρηνευτική διαδικασία όταν απήγαγε και κράτησε όμηρο για 12 ημέρες τον πατέρα του διεθνή κολομβιανού ποδοσφαιριστή της Liverpool, Luiz Dias. Στις προσπάθειες για Προέδρου Gustavo Petro για τερματισμό του εμφυλίου πολέμου που διαρκεί περισσότερο από έξη 10-ετίας αντιδρούν οι ακροδεξιοί παραστρατιωτικοί, μέλη της FARC-EP που απορρίπτουν την συμφωνία ειρήνης του 2016 και τα ισχυρά cartel ναρκωτικών.
· Το 2017, την Γαλλία για την στήριξη της «ανοικτής κοινωνίας» και το πρώτο έτος της θητείας του Προέδρου E. Macron.
· Το 2018, την Αρμενία για την Αρμενική επανάσταση του 2018 που έφερε στην εξουσία φίλο-δυτικές πολιτικές δυνάμεις.
· Το 2019, το Ουζμπεκιστάν για τις πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις που εφάρμοσε ο Πρόεδρος Shavkat Mirziyoev που είχε εκλεγεί το 2016 σε ποσοστό 88,6%. Αυτές οι εκλογές είχαν χαρακτηρισθεί από το περιοδικό «απάτη».
· To 2020, το Μαλάουι χώρα της Αφρικής που πέτυχε το 2020 να διενεργήσει εκλογές που χαρακτηρίσθηκαν από ξένους παρατηρητές ελεύθερες και δίκαιες. Μόλις πριν λίγες ημέρες (2 Φεβρουαρίου 2024) ήρθαν για πολλοστή φορά στην δημοσιότητα καταγγελίες του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch) για απειλές εναντίον δημοσιογράφων που αποκάλυψαν υποθέσεις κυβερνητικής διαφθοράς.
· Το 2021, την Ιταλία για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και το επιτυχημένο πρόγραμμα εμβολιασμού κατά του Covid-19 που εφάρμοσε η κυβέρνηση Draghi και έφεραν στην εξουσία την Ιταλική άκρο-δεξιά.
· Το 2022, την Ουκρανία για την επιτυχημένη αντίσταση στην Ρωσική εισβολή που απολύτως αντικειμενικά θα είχε ηττηθεί από τις πρώτες ημέρες εάν δεν υπήρχε η αμέριστη και και άνευ όρων δυτική οικονομική και στρατιωτική βοήθεια.
Απολύτως αντικειμενικά αρκεί η απλή αναφορά σε μετέπειτα πραγματικά γεγονότα και δεδομένα που συνδέονται με τις επιλεγμένες «Χώρες της Χρονιάς» για να πεισθεί ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης ότι η σύνταξη του περιοδικού διεκδικεί με αξιώσεις το πρώτο βραβείο οπορτουνισμού και πολιτικής μυωπίας.
Η παραπάνω διαπίστωση επιβεβαιώνεται πανηγυρικά με την επιλογή της Ελλάδας ως "Χώρας της Χρονιάς" για το 2023. Η στήλη με άρθρο (2 Ιανουαρίου 2024-Η ένδοξη ρητορεία του Economist και η αλήθεια της Eurostat) ανέδειξε το κριτήριο που υιοθέτησε η σύνταξη του περιοδικού να ανακηρύξει την Ελλάδα "Χώρα της Χρονιάς". Ήταν οι εξαιρετικές αποδόσεις του Ελληνικού χρηματιστηρίου (σε ετήσια βάση +43,8%). Την ίδια χρονιά οι επίσημες μελέτες και στοιχεία της Eurostat, έδειχναν ότι για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας, περίπου το 26,3% (ευρωπαϊκός μέσος όρος 21,6%), κινδυνεύει από φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό.
Φυσικά η κυβέρνηση δεν πτοήθηκε από τα στοιχεία της Eurostat (τα οποία μάλλον αποσιώπησε), αντίθετα ανέδειξε και εκμεταλλεύθηκε επικοινωνιακά το σχετικό δημοσίευμα του περιοδικού. Πρόσφατα δε, ο Πρωθυπουργός με άρθρο του στο περιοδικό και αφού πρώτα μνημόνευσε την ανάδειξη της Ελλάδας ως «Χώρας της Χρονιάς», κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «το πιο ισχυρό ανάχωμα κατά του λαϊκισμού είναι να ακούς τους πολίτες και να είσαι αποτελεσματικός». Σε πρώτη ανάγνωση αυτή η θέση φαίνεται και ορθή.
Ο λαϊκισμός στην Ευρώπη
Συνεπαγωγικά και σύμφωνα πάντα με την παραπάνω θέση του Πρωθυπουργού, ο δεξιός λαϊκισμός θεριεύει στην Ολλανδία, την Γερμανία, την Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γιατί το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό αυτών των χωρών που πλειοψηφικά προέρχεται από την κέντρο-δεξιά, δεν ακούει προσεκτικά τους πολίτες και δεν υιοθετεί αποτελεσματικές πολιτικές για να λύσει τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ειλικρινά και εν πλήρει τιμή, η στήλη ήταν σχεδόν βέβαιη ότι ένας άνθρωπος με την παιδεία του Κ. Μητσοτάκη θα προσέγγιζε και θα ανέλυε πολύ πιο πολιτικά το φαινόμενο του λαϊκισμού.
Τι εννοούμε; Για παράδειγμα: Σίγουρα έχουν μειωθεί οι λιανικές τιμές πώλησης του ηλεκτρικού ρεύματος, γιατί έχουν πέσει δραματικά οι διεθνείς τιμές του φυσικού αερίου και του πετρελαίου. Όμως…
Οι Έλληνες καταναλωτές συνεχίζουν να αγοράζουν πιο ακριβά από τους υπόλοιπους ευρωπαίους το ηλεκτρικό ρεύμα. Την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου το Ελληνικό σύστημα αγόραζε ηλεκτρικό ρεύμα με την 8η υψηλότερη μέση ετήσια τιμή ανάμεσα σε 31 ευρωπαϊκές χώρες. Όμοιας συλλογιστικής παραδείγματα μπορούμε να αναφέρουμε για το μείζον πρόβλημα της ακρίβειας ή των επίκαιρων αγροτικών κινητοποιήσεων, που προκαλούνται από την αδυναμία του πρωτογενούς αγροτικού τομέα να παράξει και να διαθέσει αγροτικά προϊόντα σε ανταγωνιστικές τιμές. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί προφανώς οι πολιτικές της κυβέρνησης ευνοούν τις υπερτιμολογήσεις των παραγωγών ενέργειας, την ασυδοσία στις τιμές στα ράφια των super market και την ανυπαρξία αγροτικής πολιτικής που θα προστατεύει και θα ενισχύει αποτελεσματικά την πρωτογενή αγροτική παραγωγή.
Τα προβλήματα και οι λύσεις
Όπως διδάσκουν πρώτα ο Περικλής (5ος αιώνας π.Χ.) και ο Αριστοτέλης (4ος αιώνας π.Χ.), αλλά και στην συνέχεια όσοι πολιτικοί επιστήμονες και φιλόσοφοι επιχείρησαν να προσεγγίσουν τα ζητήματα διακυβέρνησης, τα προβλήματα των πολιτών έχουν πολιτικό πρόσημο και λύνονται μόνο με την αλλαγή των πολιτικών που τα προκαλούν. Αυτό διδάσκει χωρίς εξαιρέσεις και αμφισβητήσεις η παγκόσμια πολιτική ιστορία. Τα προβλήματα τα δημιουργούν οι ασκούμενες πολιτικές και τα λύνει μόνο η αλλαγή αυτών των πολιτικών.
Η θέση του Κ. Μητσοτάκη για αποτελεσματική επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας χωρίς καμία σύνδεση με τις ασκούμενες πολιτικές και αναφορά στην ανάγκη αναθεώρησης του υφιστάμενου γενικού πολιτικού πλαισίου, μόνο σε μελαγχολικές προβλέψεις οδηγεί. Πρόκειται για ένα βαθύ θεωρητικό ιδεολογικό και πολιτικό ζήτημα, που πολύ σύντομα θα αρχίσει να προκαλεί μείζονα προβλήματα στην εξέλιξη της Ελληνικής κοινωνίας. Κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας δεν θα λυθεί αν δεν αλλάξει η κυβερνητική πολιτική. Όπως έδειξαν οι εξελίξεις στις παλαιότερες "Χώρες της Χρονιάς”, με τις ευλογίες του Economist δεν πήγε μπροστά κανένας.