Η κα Μέρκελ, ο κ. Σαρκοζί, ο κ. Μπράουν και ο κ. Μπερλουσκόνι συμφώνησαν να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση και να ανεβάσουν την εμπιστοσύνη των καταναλωτών, αλλά μέχρι εκεί.
Η πραγματικότητα όμως κτύπησε και πάλι και αυτή τη φορά αιφνιδιάστηκε η Καγκελάριος της Γερμανίας κα Μέρκελ, που πεισμένη ότι οι γερμανικές τράπεζες ήταν θωρακισμένεςλόγω των κανονισμών και των ελέγχων που υπάρχουν στη χώρα, δεν ήταν διατεθειμένη να βάλει τους πολίτες της χώρας της να πληρώσουν τα σπασμένα άλλων. Η πραγματικότητα όμως αποδείχθηκε διαφορετική, καθώς μέσα σε λίγες μόλις ώρες με τη σύνοδο του Παρισιού, η γερμανική κυβέρνηση αντιλήφθηκε στην πράξη τι σημαίνει το σύνθημα « ο καθένας μόνος του και ο Θεός για όλους». Αναγκάστηκε όχι μόνο να προστρέξει για στηρίξει με 50 δις. ευρώ ως το τέλος του χρόνου την δεύτερη μεγαλύτερη στεγαστική τράπεζα της χώρας, την Hypo Real Estate, αλλά και να δηλώσει ότι εγγυάται όλες τις ιδιωτικές τραπεζικές καταθέσεις, που υπολογίζονται σε 570 δις. Ευρώ και βάλε.
Ετσι, μετά την Ιρλανδία που με νόμο εγγυήθηκε για όλες τις καταθέσεις των έξη μεγαλύτερων τραπεζών της χώρας, την Ελλάδα που εγγυήθηκε πολιτικά , ό,τι και να σημαίνει αυτό, τις καταθέσεις των ελλήνων καταθετών, στο «κλάμπ» προστέθηκε η Γερμανία και αργότερα η Ισπανία, η Γαλλία, η Αυστρία, η Σουηδία, ενώ η βρετανική κυβέρνηση αύξησε το όριο της κρατικής εγγύησης στις καταθέσεις από 35.000 ευρώ σε 50.000 λίρες. Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που ισχύει στηνΕλλάδα για τις 20.000 ευρώ ανά δικαιούχο λογαριασμού, ανά τράπεζα. Με λίγα λόγια μιλάμε δυστυχώς για θρίαμβο της ευρωπαϊκής ασυννενοησίας, επειδή δεν υπάρχουν ακόμη οι μηχανισμοί που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν ομπρέλα ασφαλείας για όλους τους ευρωπαίους καταθέτες. Επομένως ούτε η Ευρωπαϊκής Κεντρική Τράπεζα μπορούσε με κοινή πολιτική απόφαση να εγγυηθεί, ως έχουσα μάλιστα το προνόμιο να εκδίδει ευρώ. Η να κόβει χρήμα επί το λαϊκότερο.
Όπως έγινε γνωστό, η κα Μέρκελ την πάτησε και εμφανίστηκε ανακόλουθη γιατί το Σάββατο δεν γνώριζε το Σάββατο ότι η Hyper Real Estate, είχε αγοράσει ένα χρόνο πριν μία τράπεζα με έδρα το Δουβλίνο, την Depfa, που ήταν βουτηγμένη μέχρι τα αυτιά σε «τοξικά» αμερικάνικα ομόλογα. Αυτό ανακαλύφθηκε την Κυριακή, οπότε οι ιδιωτικές τράπεζες που είχαν δηλώσει συμμετοχή στο σχήμα που θα ενίσχυε την γερμανική στεγαστική τράπεζα με 35 δις. Ευρώ έκαναν πίσω και ο κίνδυνος κατάρρευσης ήταν άμεσος. Οπότε αναγκάστηκε το Βερολίνο να πάρει πάνω του όλο το βάρος, μόνο που το βάρος αυτό είχε γίνει μεγαλύτερο και είχε φτάσει τα 50 δις. Ευρώ. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί πανικός και στα χρηματιστήρια και στον κοσμάκη.
Ολα αυτά βέβαια δεν είναι ευχάριστα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κυρίως γιατί δεν υπάρχει συντονισμός και κοινή αντιμετώπιση της κρίσης, τουλάχιστον προς το παρόν. Μία προσπάθεια γίνεται στο Εκοφίν, στο Λουξεμβούργο για κοινή «πολιτική» εγγύηση των καταθέσεων και αύξηση του ορίου εγγύησης ανά δικαιούχο λογαριασμού σε κάθε τράπεζα (αυτών των 20.000 ευρώ που ισχύει σήμερα και στην Ελλάδα). Η συνέχεια θα δείξει, αλλά ο πανικός μάλλον δεν δικαιολογείται, ούτε καν για την Ελλάδα. Η ομαδική ψυχολογία όμως είναι άτιμο και επικίνδυνο φαινόμενο και δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση στις εκδηλώσεις πανικού συμβάλλουν και τα μήντια...
Αγγελος Στάγκος
[email protected]