Δεν ξέρω αν όντως αυτός ήταν ο στόχος του, δεν γνωρίζω καν αν νομίζει ότι τα κατάφερε. Εκ του αποτελέσματος θεωρώ ότι ίσως να τα μισοκατάφερε με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, παρ’ ότι έμπλεξε σε ένα βαθμό. Γιατί η ακρίβεια βέβαια δεν έχει τιθασευτεί, η «γαμήλια» ψηφοφορία στη Βουλή προκάλεσε κραδασμούς στη Ν.Δ., αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, όπως και στον Σύριζα και μένει να δούμε αν και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις τους στο μέλλον, ξεκινώντας από τις ευρωεκλογές.
Όσον αφορά δε στους αγρότες αυτοί εξακολουθούν να είναι αγριεμένοι προκειμένου να επιβάλουν αιτήματα και απαιτήσεις. Και φυσικά για άλλη μία φορά η κυβέρνηση έκανε πίσω στην επιβολή του νόμου και της τάξης. Από το κανένα τρακτέρ δεν θα μπει στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις, πήγαμε στα 100 – 120 στην πρωτεύουσα και τσιμουδιά για τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα κλπ. και φτάσαμε στα περί 200 που θα φτάσουν … συντεταγμένα βέβαια στο Σύνταγμα. Μία ολόκληρη μεραρχία δηλαδή…
Τέλος πάντων, αυτό που ήθελα να πως εξ αρχής ήταν ότι τελικά ο Μητσοτάκης δεν χρειαζόταν να καταφύγει σε αντιπερισπασμούς, αν όντως το έκανε. Τους προσφέρει με όλη του την καρδιά, αφειδώς και δωρεάν, ο Σύριζα και ειδικά ο Κασσελάκης με την αμέριστη βοήθεια του Πολάκη και άλλων συντρόφων. Δεν υπάρχει μέρα που να μη δημιουργήσουν εσωκομματικό θέμα ελκυστικό για προβολή από τα μήντια και συζήτηση στις άφθονες καφετέριες της επικράτειας, στις καφενόβιες παρέες τηλεοράσεων και ραδιοφώνων. Το πιο καινούργιο βέβαια είναι το ερωτηματολόγιο προς τα μέλη που έστειλε ο πρόεδρος στα απανταχού μέλη του κόμματος προκειμένου να διαπιστώσει τις ορέξεις τους περί αλλαγής του ονόματος, του λογότυπου, των χρωμάτων και κατά πως φαίνεται, του ιδεολογικού προσανατολισμού τελικά…
Εγώ δεν θα εκφράσω γνώμη αν σωστά ή όχι ο Σύριζα πρέπει να αλλάξει ταυτότητα για να έχει ελπίδες ανάκαμψης. Θα θυμίσω ότι σε ένα βαθμό τέτοιες αλλαγές έχουν γίνει στην πολιτική σκηνή στο παρελθόν και άλλοτε ωφέλησαν, άλλοτε όχι. Παλιότερα το έκανε με επιτυχία ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διαδεχόμενος, αν και εντελώς «αουτσάϊντερ», τον Αλέξανδρο Παπάγο στον Ελληνικό Συναγερμό που αμέσως τον μετονόμασε σε Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ) και την μπόλιασε με στελέχη από τον κεντρώο χώρο και τους Φιλελεύθερους ( Π. Κανελλόπουλος, Π. Παπαληγούρας, Ευ. Αβέρωφ, Κ. Τσάτσος, Ι. Μπούτος κ.α.), προσπαθώντας να διαφοροποιηθεί κάπως (σχεδόν ανεπαίσθητα και δίχως να το διαλαλεί, καθώς υπήρχαν η εποπτεία των αμερικανών και οι μηχανισμοί της ανελέητης εμφυλιακής Δεξιάς και το Παλάτι) από το Λαϊκό Κόμμα και τον Ελληνικό Συναγερμό. Πιο πρόσφατα το επιχείρησαν χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία οι Πασόκοι πιστεύοντας ότι παίρνοντας αποστάσεις από τα καθημαγμένο ΠΑΣΟΚ με κάλυψη πέπλου με τίτλο Κιν.Αλ. θα προσέλκυαν ψηφοφόρους, παραμένοντας στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Του κάκου, γιατί η αλλαγή ονομασίας, λογότυπου και λοιπών χρειάζεται και άλλα για να αποδώσει. Κυρίως αρχηγό που να κάνει «γκελ», ικανά στελέχη με απήχηση και φυσικά την κατάλληλη συγκυρία.
Ο Κασσελάκης
Ωστόσο, ομολογώ πως δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο Κασσελάκης έχει τα προσόντα για να αλλάξει τη δική του μοίρα και αυτή του κόμματος, όπως και να μετονομάσει τον Σύριζα, όποιο νέο λογότυπο επιλέξει, όποιο διαφορετικό προσανατολισμό ακολουθήσει. Ισχύει πάντα η σοφή λαϊκή παροιμία που συνδυάζει τα «μεταξωτά βρακιά» με «επιδέξιους κώλους» προκειμένου να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα. Εξ ου και επιμένω στη συγκεκριμένη άποψη από τη στιγμή που εμφανίστηκε ο Κασσελάκης στο πολιτικό προσκήνιο. Άποψη που λέει ότι αυτοί που τον έφεραν και τον προώθησαν, αν υπάρχουν τέτοιοι, περιλαμβανομένου του Τσίπρα, θέλουν την δημιουργία ενός κόμματος αντιπολίτευσης, ικανού να διεκδικεί και να εναλλάσσεται στην εξουσία, δίχως όμως ριζοσπαστικά αριστερά χαρακτηριστικά (που δήθεν είχε ο Σύριζα), όμως έπεσαν έξω σην επιλογή του προσώπου. Ο Κασσελάκης δεν έχει πολιτικό ένστικτο, δεν διαθέτει γνώσεις, είναι αλλού γι’ αλλού, κάπου μεταξύ Παρισιού, Λονδίνου, Νέας Υόρκης και Μαϊάμι, ίσως και Κοτ’ Ντ’ Αζούρ…
Παρατηρήσεις
Τούτων λεχθέντων, εκείνα που παρατηρώ σε αυτή τη φάση, ελάχιστες μέρες πριν το Συνέδριο, είναι ότι:
α) οι καθοδηγητές του Κασσελάκη τον ενθαρρύνουν να γράφει τα όργανα και τα στελέχη του κόμματος στα παλιά του τα παπούτσια, να ακολουθεί επικοινωνιακή πολιτική που θα δίνει την εντύπωση ότι θέλει να ανοίξει το κόμμα και να συνδιαλέγεται ο ίδιος απ’ ευθείας με τον λαό, όπως προκύπτει από τα τερτίπια περί επιλογής υποψηφίων από ενδιαφερόμενους πολίτες, από το γεγονός ότι κάνει δηλώσεις του και τις σερβίρει από δικό του συνεργείο, χωρίς να εκτίθεται σε ενοχλητικές ερωτήσεις, από το ότι στρέφεται απ’ ευθείας στα μέλη, αγνοώντας τα κομματικά όργανα , για να προωθήσει αλλαγές τίτλου, λογότυπου και φυσιογνωμίας του Σύριζα, από τον τρόπο (ναρκισσιστκό λόγω χαρακτήρα) που περιφέρεται σε διάφορα σημεία για να προβάλλει τον εαυτό του.
β) δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βασικός στόχος είναι να στρέψει τν Σύριζα, ή όπως αλλιώς θα λέγεται στο εξής, προς τη Σοσιαλδημοκρατία, αφ΄ ενός για να απομακρυνθεί από το παρελθόν του, αφ’ ετέρου για να απευθύνεται σε μεγαλύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων και να μη τους φοβίζει, χωρίς να παραβλέπουμε ότι αυτός ήταν και είναι ο πρωταρχικός στόχος των εμπνευστών και καθοδηγητών του, αλλά και ότι έτσι θα μπορεί να ανταγωνίζεται ευθέως το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Αυτά τα ομολογεί ανοιχτά το «εξαπτέρυγο» του Κασσελάκη, ο βουλευτής Κιλκίς Πέτρος Παππάς που μιλάει ευθέως για σοσιαλδημκρατία και για πρόβλημα δημοσκοπικής καθήλωσης του κόμματος, όπως είναι σήμερα. Στα επιχειρήματά του προθέτει ότι το ίδιο επεδίωκε ο Τσίπρας, χωρίς να το τολμήσει και ότι οι ψηφοφόροι του Κασσελάκης στις εσωκομματικές εκλογές του ζητούσαν «να τα αλλάξει όλα»
γ) Είναι σαφές από τη στάση της Γεροβασίλη και του εξάδελφου Γιώργου ότι οι μεθοδεύσεις Κασσελάκη δεν είναι του γούστου του Αλέξη Τσίπρα. Πρώτον γιατί ακόμη και αν θέλει τον Σύριζα δεξιότερα, δεν του αρέσουν οι διαδικασίες που ακολουθεί, δεύτερον γιατί νιώθει ότι ο Κασσελάκης ανοίγει δική του περπατησιά και γράφει τον ίδιο και τους δικούς του που παραμένουν στο κόμμα στα παλιά του τα παπούτσια, τρίτον, γιατί βλέπει το κόμμα να καταρρέει και ενδεχομένως φοβάται ότι θα εξαερωθεί ως τις προσεχείς ευρωεκλογές και δεν θα μείνει τίποτα, αν έχει κατά νου να επανέλθει, τέταρτον, σε συνδυασμό με το τρίτο, δεν αποκλείεται να του ξαναήλθε η όρεξη να αναλάβει πάλι τα ηνία τώρα, πριν από τις ευρωεκλογές.
Τελειώνοντας, επαναλαμβάνω ότι με Κασσελάκη και Σύριζα στην πολιτική σκηνή και με το κόμμα αυτό ανήμπορο να ηρεμήσει, ο Μητσοτάκης σπαταλάει τζάμπα σκέψη και πολιτικό κεφάλαιο για δικούς του αντιπερισπασμούς. Έστω και αν τα πράγματα δεν πάνε όπως θα ήθελε, έστω και αν η κυβέρνησή του εμφανίζει ανεπάρκειες και ο κρατικός μηχανισμός ανικανότητα εκτέλεσης.
