Είναι φανερό ότι η καλά σχεδιασμένη επίθεση της Χαμάς βρήκε το Ισραήλ βαθιά διχασμένο εσωτερικά και το αιφνιδίασε απόλυτα. Δεν έχουν προηγούμενο οι απώλειες που έχει υποστεί αυτή τη φορά σε στρατιωτικό προσωπικό και σε άμαχο πληθυσμό το Ισραήλ από τότε που εδραιώθηκε σαν κράτος το 1948. Και δεν έχει επίσης προηγούμενο το γεγονός ότι αυτή φορά παλαιστινιακές/ αραβικές δυνάμεις κατάφεραν να διεισδύουν σε εδάφη που το Ισραήλ θεωρεί δικά του.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο τέλος το Ισραήλ θα επικρατήσει στρατιωτικά στη νέα κρίση. Είναι τεράστια η στρατιωτική υπεροχή του έναντι της άλλης πλευράς κι επιπλέον έχει σύσσωμη τη Δύση (ΗΠΑ και Ευρώπη) στο πλευρό του, ενώ η Ρωσία δείχνει να προτιμά την ουδετερότητα παρά την όποια εμπλοκή. Ωστόσο αποκλείεται η Χαμάς να μην τα γνωρίζει όλα αυτά και να εξαπέλυσε στα τυφλά την επίθεση. Τίποτα άλλωστε δεν δείχνει κάτι τέτοιο, το αντίθετο. Όσο και αν εκμεταλλεύτηκε τη συσσωρευμένη οργή του παλαιστινιακού πληθυσμού, την οποία εκτρέφει με κάθε τρόπο η πολιτική μετά περίσσειας αλαζονείας που ακολουθεί εδώ και χρόνια ο Νετανιάχου με την υποστήριξη των ακραίων ισραηλινών κομμάτων και των ούλτρα ορθόδοξων Εβραίων (συνεχής επέκταση εποικισμών, τέμενος Αλ Ακτσά κλπ.), δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επίθεση που εξαπέλυσε έχει υπολογισμένους πολιτικούς και επικοινωνιακούς/προπαγανδιστικους στόχους. Όμως η συσσωρευμένη οργή εξασφαλίζει μεγάλη ανοχή στις δικές τους ανθρώπινες απώλειες, με δεδομένο εξάλλου ότι παλαιστινιακή/αραβική πλευρά είναι εθισμένη σε αυτές.
Οι πολιτικοί και επικοινωνιακοί/προπαγανδιστικοί λοιπόν στόχοι της Χαμάς είναι:
-Να ξαναφέρει το Παλαιστινιακό που είχε περιπέσει σε τέλμα, αφάνεια και αδιαφορία στο διεθνές προσκήνιο.
-Να ακυρώσει την προσέγγιση του Ισραήλ με διάφορες αραβικές χώρες (Σαουδική Αραβία, Αίγυπτ κλπ.) αναζωπυρώνοντας τον φανατισμό σε όλο τον αραβικό κόσμο, ώστε να ασκήσει αντίστοιχη πίεση στις κυβερνήσεις τους, ώστε να επανέλθουν στην αδιάλλακτη αντιϊσραηλινή στάση, ή και να τα εμπλέξει κατά το δυνατόν στις εχθροπραξίες (πολύ δύσκολο έως απίθανο).
-Να χρησιμοποιήσει το Ισλάμ για να εξαπλωθεί η ανάφλεξη σε όλο το εύρος των συνόρων του Ισραήλ και ταυτόχρονα να αποκτήσει τελείως το «πάνω χέρι» στα παλαιστινιακά εδάφη.
-Να υπονομεύσει κατά το δυνατόν τις ενεργειακές διευθετήσεις που επιχειρούνται στην Ανατολική Μεσόγειο και μαζί με αυτές και την «Pax Americana».
-Να αποδυναμώσει την κυβέρνηση Νετανιάχου στο εσωτερικό του Ισραήλ μετά τη λήξη των μαχών, έστω και αν προς το παρόν θα προκαλέσει συσπείρωση γύρω της.
-Να αποδείξει ότι το Ισραήλ δεν είναι ούτε απρόσβλητο, ούτε ανίκητο - έστω προσωρινά -, όπως ήταν/γενική πεποίθηση.
Άγνωστο σε ποιο βαθμό, αλλά το Ιράν βρίσκεται αναμφίβολα πίσω από τη νέα κρίση. Που σημαίνει ότι οι επιπτώσεις της θα είναι ακόμη ευρύτερες και μπορούμε μόνο να φαντασθούμε πως θα εκδηλωθούν και που μπορούν να φτάσουν με δεδομένη την εχθρότητα Ισραήλ – Ιράν. Κατά τα άλλα θα δούμε πως θα εξελιχθεί και με ποιο τρόπο θα καταλήξει η νέα κρίση, αλλά είναι βέβαιο ότι τα αίμα που θα χυθεί θα είναι πάρα πολύ. Χύνεται ήδη άφθονο...
