Μιλώντας όμως για γκαντεμιές, μεγάλη και η γκαντεμιά του Σύριζα, με τη διαφορά ότι στη δική του περίπτωση οι Συριζαίοι – ηγεσία, στελέχη, βάση – την επιζητούσαν, κυριολεκτικά την κυνηγούσαν, όλοι μαζί επί χρόνια με επικεφαλής τον Αλ. Τσίπρα. Πιστεύω πια ακράδαντα ότι αυτό που έγινε με την εκλογή Κασσελάκη, να έλθει δηλαδή κάποιος από το πουθενά και να πάρει το κόμμα μέσα σε λίγες βδομάδες, να είναι αυτός ο κάποιος παντελώς άσχετος όχι μόνο με την πολιτική σε όλες τις πτυχές της, αλλά και με τα πάντα, χωρίς μάλιστα αίσθηση του γελοίου και παρ’ όλ΄ αυτά να πλασάρεται – και να πλαισιώνεται – ως σωτήρας από πολύ μεγάλο μέρος «ιστορικών»/ηγετικών στελεχών, μπορούσε να συμβεί μόνο στον Σύριζα και πουθενά αλλού. Και για να το τραβήξω στα άκρα, τολμώ να εκφράσω την πεποίθηση ότι ο Κασσελάκης, που θυμίζει πριγκιπόπουλο που ανέβηκε στον θρόνο σε μικρή ηλικία και μέχρι να ενηλικιωθεί επίτροποι και σύμβουλοι θα τον καθοδηγούν και θα αποφασίζουν για πάρτη του, δεν επιδέχεται διόρθωσης. Κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο φανερό ότι ο άνθρωπος είναι αλλού γι’ αλλού με διαμορφωμένο τρόπο ζωής και αντίληψη της κοινωνίας και των προβλημάτων  της. Όλο αυτό λοιπόν είναι ο απόλυτος εξευτελισμός ενός κόμματος, πόσο μάλλον που βαρύγδουπα εμφανιζόταν ότι εκφράζει την Αριστερά (ενώ στην πραγματικότητα την εξευτέλιζε συνεχώς) και μόνο ο συγκεκριμένος Σύριζα μπορούσε να το πετύχει. Μπράβο τους επομένως, γιατί είναι σαφές ότι ως κόμμα, ως στελέχη και ως οπαδοί γράφουν ιστορία!

Αντιλαμβάνομαι ότι οι αντίπαλοι του Κασσελάκη στον Σύριζα (άλλη ταραχή αυτοί οι γίγαντες της ρητορικής τοξικότητας και της ανικανότητας με δήθεν αριστερό περίβλημα, στις  ελάχιστες εξαιρέσεις, ο Τσακαλώτος) ακονίζουν τα μαχαίρια για ξεκαθάρισμα των λογαριασμών στο συνέδριο του κόμματος, όποτε αυτό γίνει. Οι αποχωρήσεις και η διάσπαση θα ακολουθήσουν, όπως δείχνουν από τώρα οι ενδείξεις. Προς το παρόν πάντως έχω να επισημάνω:

• Την κυριαρχία των Κρητικών -άκηδων στην κεντρική πολιτική σκηνή (Μητσοτάκης, Ανδρουλάκης, Κασσελάκης) και ιδιαίτερα στον Σύριζα. Το νέο αρχηγό πλαισιώνουν εμφανώς ο ένδοξος ναύαρχος Αποστολάκης με τον υψηλό δείκτη πολιτικής νοημοσύνης και ο διευθυντής του πολιτικού του γραφείου Καπνισάκης, δικηγόρος από τα Χανιά, δικηγόρος επί χρόνια της οικογένειας Κασσελάκη και τελείως τυχαία, κολλητός του φοβερού Πολάκη. Που σημαίνει ότι αν κάνετε λίγο έτσι το παραβάν θα τον δείτε και αυτόν δίπλα στον πρόεδρο και αν το τραβήξετε ακόμη παραπέρα ίσως δείτε και μεγάλο οικονομικό παράγοντα από τη Μεγαλόνησο, Από την άλλη πλευρά, απώλεια είναι ασφαλώς ο άμοιρος τέως διευθυντής της «Αυγής», ο Ραπανάκης, παραιτήθηκε γιατί προτιμούσε την Αχτσιόγλου. Εκείνη που αισθάνθηκε μεγάλη κούραση μετά την ήττα της…

• Το δέσιμο της οικογένειας Κασσελάκη, που βρέθηκε σύσσωμη (μαμά, μπαμπάς και θείος, πέρα από τον συμβίο Τάιλερ και το σκυλάκι) το βράδυ της νίκης στις εσωκομματικές εκλογές. Κρίνοντας μάλιστα από τις δηλώσεις του μπαμπά ότι το πρώτο που θα κάνει ο γιος θα είναι να βάλει τάξη στο εσωτερικά του κόμματος, αλλά και τη δήλωση του ιδίου ότι ο Τάιλερ θα έχει ρόλο γιατί θα βοηθήσει πολύ, μπορούμε να φανταστούμε διάφορα πράγματα. Την μαμά Κασσελάκη να αναλαμβάνει την τροφοδοσία και την μαγειρική στην Κουμουνδούρου, τον μπαμπά να υποδέχεται στην πόρτα, τον θείο να λέει ιστορίες από τα επιτεύγματα του ανεψιού στην αίθουσα αναμονής. Με εμπλουτισμό της φαντασίας, μπορούμε να δούμε και καρτ – ποστάλ με όλη την ευρύτερη και στενότερη οικογένεια, μαζί και το σκυλάκι, καθισμένη μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αυτή όντως θα είναι αμερικανιά, αν η φαντασία γίνει πραγματικότητα.

• Παρεμπιπτόντως, μιλώντας για αμερικανιές, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τέτοια η συνεχής παρουσία του Τάιλερ στο πλευρό του αρχηγού συντρόφου του. Στις ΗΠΑ συνηθίζεται στους πολιτικούς κύκλους η προβολή των συζύγων σε πολλές δημόσιες εμφανίσεις για να δείξουν πόση σημασία δίνουν στον θεσμό της οικογένειας, αλλά και πόσο αγαπημένοι/δεμένοι είναι μεταξύ τους, άλλο ποια είναι συχνά η αλήθεια. Στην περίπτωση Κασσελάκη ωστόσο έχω την υπόνοια ότι με τον Τάιλερ συνεχώς δίπλα του, ο λεγάμενος στέλνει και μήνυμα στην κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ, ζητώντας την στήριξή της. Δεν μπορεί να αποδειχθεί ασφαλώς, αλλά υπάρχει η αίσθηση ότι αρκετά μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ εγγράφηκαν ως μέλη του Σύριζα για να τον ψηφίσουν. Ουδείς ψόγος, απλά το αναφέρω, όπως θα ανέφερα αν ήξερα ότι πολλοί βυρσοδέψες, ας πούμε, υποστήριξαν την υποψηφιότητά του και όπως ευθαρσώς καταθέτω ότι πήγαν και κάποιοι νεοδημοκράτες να τον υποστηρίξουν για τους δικούς τους ευνόητους λόγους. Για τους τελευταίους μόνο πληροφορίες έφτασαν στ’ αυτιά μου, ενώ για τους ΛΟΑΤΚΙ έχω μαρτυρίες και μη σπεύσει κανείς να με χαρακτηρίσει σεξιστή, γιατί δεν είμαι.

• Την επίσκεψη που έκανε την επομένη της εκλογής του ο Κασσελάκης στον Τσίπρα, στο γραφείο του δεύτερου στη Βουλή. Η επίσημη εξήγηση ήταν ότι είχε την έννοια της παράδοσης – παραλαβής, αλλά με δεδομένο ότι ο νέος αρχηγός διαλαλεί ότι ο Τσίπρας τον «φύτεψε» στον Σύριζα, που είναι απόλυτα αλήθεια, μπορεί να είχε και άλλες έννοιες. Όπως ότι πήγε να του πει προσωπικά ότι «η δουλειά έγινε» όπως είχε σχεδιαστεί, ή ότι πήγε να δηλώσει υποταγή διαβεβαιώνοντας ότι θα συνεχίσει να υπακούει στις εντολές, ή ότι πήγε για να δείξει τον σεβασμό τους, ζητώντας ταυτόχρονα την συνεχή καθοδήγηση του «ηγέτη», ή τέλος, ότι πήγε για όλα αυτά και άλλα μαζί. Σημειωτέον βέβαια (και το επαναλαμβάνω για ακόμη μία φορά) ότι ο Παππάς, ο Πολάκης, ο ξάδελφος Γ. Τσίπρας που αναλαμβάνει την διοίκηση / έλεγχο της κοινοβουλευτικής ομάδας ως άλλος Αντώνης Λιβάνης επί ΠΑΣΟΚ, ο Αποστολάκης υπήρξαν κολλητοί του Αλέξη Τσίπρα και τίποτα δεν λέει ότι τα έχει σπάσει μαζί τους. Τυχαίο Γουάτσον, όπως θάλεγε και ο Σερλοκ Χολμς;