Ούτε θυμάμαι ποιος υποτίθεται ότι ήταν αρχικά ο στόχος του άχρηστου έργου. Στο μυαλό μου έχω συγκεχυμένα κάτι μπερδεμένα περί ποδηλατόδρομου (μήκους 700 – 800 μέτρων γιατί τόση είναι η Πανεπιστημίου από το Σύνταγμα ως την Ομόνοια), περί ανάγκης διαπλάτυνσης πεζοδρομίων (στην οδό με τα πιο φαρδιά πεζοδρόμια και από τις δύο πλευρές, δίχως ποτέ φαινόμενα συνωστισμού), μαζί με εικόνες φοινίκων μέσα σε τεράστιες τσιμεντένιες γλάστρες, για να κρύβουν τις φουντωμένες ακακίες που υπήρχαν και τώρα ακούω για πλατάνια που θα φυτευτούν. Για πλατάνια που χρειάζονται μπόλικο νερό σε εποχή κλιματικής κρίσης και που όταν οι ρίζες τους μεγαλώσουν θα φουσκώσουν τα πεζοδρόμια, αν δεν απειλήσουν και θεμέλια κτιρίων…
Εκείνο που γνωρίζω εγώ είναι ότι ο Μπακογιάννης έχει καταφέρει να εξοργίσει πάρα πολλούς πολίτες της Αθήνας. Ανάμεσά τους και αναντάμπαπαντάμ νεοδημοκράτες, όχι μόνο τους άλλους που τον ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές για να εξορκίσουν κάθε πιθανότητα να πάρει τη δημαρχία ο υποψήφιος του Σύριζα, ο Ηλιόπουλος (που μεταξύ μας ήταν και παραμένει απερίγραπτος, σωστός Συριζαίος). Τώρα ένας μεγάλος αριθμός από τους θυμωμένους δημότες έχει απαλλαγεί από τον φόβο του Σύριζα μετά την καταβαράθρωσή του στις εκλογές του Ιουνίου και αρκετοί βρίσκουν «συμπαθητικό» τον Χάρη τον Δούκα, τον καθηγητή του Πολυτεχνείου που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, δηλώνοντας μάλιστα ότι θα τον ψηφίσουν.
Δεν ξέρω πόσοι από τους νεοδημοκράτες που δηλώνουν ότι δεν μπορούν να μυρίσουν τον Μπακογιάννη και βρίσκουν συμπαθή τον Δούκα, θα το πράξουν τελικά. Θα ψηφίσουν δηλαδή τον δεύτερο, γιατί τους απογοήτευσε και τους εξόργισε ο πρώτος. Ο Μητσοτάκης έχει φροντίσει να κομματικοποιήσει στο έπακρο τις επερχόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές –κυρίως των μεγάλων πόλεων -, οπότε το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι θα ψηφίσουν κομματικά. Όπως άλλωστε κάνουν επί δεκαετίες. Με αυτή την έννοια, είναι χαοτικές οι διαφορές που προέκυψαν στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών. Στην Α’ Αθήνας, που τα όρια της συμπίπτουν με τα όρια του Δήμου Αθηναίων, η Ν.Δ. πήρε το 43,27% των ψήφων, ο Σύριζα το 19,97%, το ΚΚΕ το 8,9% και το ΠΑΣΟΚ μόλις το 6,86%.
Αυτό σημαίνει ότι ο συμπαθής –και στη φάτσα – καθηγητής του Πολυτεχνείου Χάρης Δούκας διεκδικεί την δημαρχία της Αθήνας δίχως κομματική προίκα, άρα με μειωμένες ελπίδες για νίκη, όταν μάλιστα τα συστημικά μήντια στο σύνολό τους χαϊδεύουν τον Μπακογιάννη, ή συγκρατούνται όσο μπορούν στην άσκηση κριτικής σε βάρος του. Από την άλλη πλευρά, αυτό δεν αποκλείει μία αξιοπρεπή εμφάνιση του Δούκα, με ποσοστά πολύ υψηλότερα του ΠΑΣΟΚ στην Α΄Αθήνας, αρκεί:
Πρώτον, να κρατήσει αποστάσεις στο μέγιστο δυνατό από τον μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ και κυρίως από τον αρχηγό Ανδρουλάκη, για να μη στείλει τους δυσαρεστημένους με τον Μπακογιάννη νεοδημοκράτες πίσω , στην αγκαλιά του. Η σύνδεσή του με το ΠΑΣΟΚ ας μείνει περιορισμένη σε συναντήσεις και εμφανίσεις με τον Παύλο Γερουλάνο που υπήρξε διεκδικητής της δημαρχίας στο παρελθόν, είναι βουλευτής της Α΄Αθήνας, επομένως δικαιολογείται το ενδιαφέρον του για τους δημότες ψηφοφόρους και είναι αποδεκούς στους αστούς, αυτούς που είναι θυμωμένοι με τον σημερινό δήμαρχο. Είναι αλήθεια ότι ο Δούκας προσπαθεί να κρατήσει αποστάσεις από το ΠΑΣΟΚ δηλώνοντας βασικά ανεξάρτητος και διανθίζοντας το ψηφοδέλτιο του με στελέχη περιβαλλοντικών οργανώσεων και όχι με κομματικούς, αλλά πρέπει και να επιμείνει σε αυτή την τακτική μέχρι τέλους.
Δεύτερον, να καταλάβει πολύ γρήγορα ότι άλλο καθηγητής του Πολυτεχνείου με αντικείμενο τις «πολιτικές για την ενέργεια, το περιβάλλον και το κλίμα, με εφαρμογή στις πόλεις και στους απαραίτητους τεχνο – οικονομικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς», που απευθύνεται σε φοιτητές και εντελώς άλλο υποψήφιος δήμαρχος που απευθύνεται σε ψηφοφόρους διαφορετικού βεληνεκούς αντίληψης, αλλά που στο σύνολό τους ενδιαφέρονται για την καθημερινότητα. Που σημαίνει ότι
Τρίτον, είναι αναγκαίο να αφήσει στην άκρη τα θεωρητικά, τα δασύτριχα και τα οράματα περί ανάκτησης από την Αθήνα «της χαμένης αξιοπρέπειας για να ξαναβρεί τη χαμένη ταυτότητά της» και τα άλλα συναφή, όπως τα διατύπωσε στο «Βήμα της Κυριακής» και να μιλήσει απλά και αντιληπτά στο μέσο άνθρωπο. Να πει δηλαδή ότι οι στόχοι του είναι μια Αθήνα (με τα πιο βρώμικα πεζοδρόμια στον κόσμο ίσως) καθαρή, επαρκώς ηλεκτροφωτισμένη παντού, ασφαλής, με βατά πεζοδρόμια (που σήμερα είναι αδιάβατα είτε επειδή είναι στενά, είτε επειδή είναι φουσκωμένα, είτε επειδή είναι κατειλημμένα από τραπεζοκαθίσματα κλπ), ότι θα αποκαταστήσει τις πινακίδες με τα ονόματα των οδών και των σημάτων της τροχαίας, ότι θα περιορίσει το γκράφιτι παντού και έξω από τα σχολεία και ότι θα δώσει μάχες μέχρι θανάτου με την κεντρική διοίκηση για να πετύχει όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά. Και ταυτόχρονα να υποσχεθεί ότι αν εκλεγεί, δύο φορές την εβδομάδα θα περιφέρεται δίχως τυμπανοκρουσίες σε περιοχές του δήμου για να ελέγχει αυτοπροσώπως την κατάσταση που επικρατεί σε αυτές.
Αυτές σε γενικές γραμμές είναι οι απόψεις μου για το πώς πρέπει να πολιτευτεί ο συμπαθής Χάρης Δούκας για να εκμεταλλευθεί την οργή κατά Μπακογιάννη και να κάνει αισθητή την παρουσία του στις δημοτικές εκλογές. Αν πάλι δεν σας αρέσουν έχω και άλλες , ακριβώς αντίθετες γιατί τέτοιος Έλληνας είμαι εγώ!
