Τούτων λεχθέντων ως εισαγωγή, ο πρώτος επιχειρεί να εντυπωσιάσει τους δημότες του με θεαματικές κινήσεις, που ξεκινούν από συναντήσεις με τον συνάδελφό του Ιμάμογλου, περνούν μέσα από ψυχαγωγικές εκδηλώσεις με πρωτοψάλτη και Ρουβά και καταλήγουν στην πλήρως αποτυχημένη πρωτοβουλία της αχρείαστης (όπως έγινε) ανάπλασης της Πανεπιστημίου που μόνο προβλήματα προκαλεί στη ζωή των Αθηναίων. Ο δεύτερος έχει «φλομώσει» τους πολίτες με συνεχείς δηλώσεις περί μη ανοχής της παραβατικότητας όλων των ειδών και διαβαθμίσεων, την ίδια ώρα που διαπιστώνεται στην πράξη ότι από… «τηγανίτα» μηδέν. Τελευταίο παράδειγμα η καταστροφική – και εξαιρετικά προκλητική - δράση των μπαχαλάκηδων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο τη Θεσσαλονίκης, γεγονός που αποτελεί ντροπή για όλο το πολιτικό σύστημα (ενδεικτικό όμως και της ελληνικής κοινωνίας που τους ανέχεται και δεν απαιτεί την οριστική πάταξή τους με όλα τα μέσα που διαθέτει μία στοιχειωδώς ευνομούμενη πολιτεία).
Δυστυχώς, τόσο οι αρμοδιότητες και οι επιδόσεις του Μπακογιάννη, όσο και εκείνες του Θεοδωρικάκου έχουν άμεση σχέση με την ποιότητα της καθημερινότητας, που πάει από το κακό στο χειρότερο και για πολλούς άλλους λόγους, οικονομικούς κυρίως. Ο δήμαρχος παραπονείται ότι η αστυνομία έχει παρατήσει την πρωτεύουσα στο έλεος των απατεώνων και των εγκληματιών, εννοώντας μάλλον το κέντρο της πόλης όπου συχνάζουν οι πολλοί τουρίστες. Ισχυρίζεται μάλιστα ότι το διαπιστώνει ο ίδιος κάνοντας βόλτες στην πόλη… Μπορεί και να έχει δίκιο σε αυτόν τον τομέα, προφανώς όμως οι βόλτες του δεν φτάνουν μέχρι το … Παγκράτι, ας πούμε, για να δει την απαράδεκτη κατάσταση αδιάβατων (και επικίνδυνων) πεζοδρομίων, που είτε έχουν φουσκώσει, είτε τα πλακάκια έχουν ξεχαρβαλωθεί, είτε έχουν καταληφθεί από καρεκλοκαθίσματα, είτε, είτε, είτε… Αφήστε αυτό το πείσμα του με την Πανεπιστημίου, την οδό με τα μεγαλύτερα πεζοδρόμια, όπου οι παρεμβάσεις του δημιουργούν κυκλοφοριακή συμφόρηση, δίχως κανένα απολύτως όφελος. Δεν είναι κακό να παραδεχθεί, έστω και σιωπηρά, ότι έκανε λάθος και να επανορθώσει!
Προς Θεού, τα παραπάνω δεν σημαίνουν ένας συριζαίος δήμαρχος Αθηναίων, ή υπουργός Προστασίας του Πολίτη θα λειτουργούσε καλύτερα. Ευτυχώς, το πρώτο το έχουμε αποφύγει και από το δεύτερο αποκτήσαμε τέτοιες εμπειρίες, που κανονικά δεν πρέπει να θέλουμε να τις ξαναδούμε την υπόλοιπη ζωή μας. Στο κάτω – κάτω της γραφής, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να προσφέρει θαλπωρή στους μπαχαλάκηδες. Προηγουμένως το έκανε ανοιχτά, τώρα έχει πονηρέψει και το κάνει δια της σιωπής, όπως στην περίπτωση των καταστροφέων μπαχαλάκηδων της Θεσσαλονίκης, που είναι απολύτως βέβαιο ότι θα βρουν αφορμή να τους ακολουθήσουν οι συνάδελφοί τους στην Αθήνα και την Πάτρα. Αφού η κοινωνία τους ανέχεται, τα πολιτικό σύστημα «πολιτεύεται» ασύστολα, η αστυνομία είναι πάντα δύο βήματα πίσω και αποδεικνύεται ανίκανη να τους προλάβει, το πανεπιστημιακό κατεστημένο τους φοβάται ή και συνεργάζεται μαζί τους και η ελληνική κοινωνία τους ανέχεται. Εξ ου και Θεοδωρικάκος…
Αλλά μια και μιλάμε για καθημερινότητα, είναι πιθανώς υπερβολή να επισημανθεί, αλλά η πραγματικότητα θα χειροτερεύσει ραγδαία και σύντομα για τον μέσο πολίτη. Το δείχνουν η ακρίβεια, ο πληθωρισμός, οι εκτιμήσεις των λεγόμενων «ειδικών», που σημαίνει ότι παραβατικότητα θα πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις, όπως συμβαίνει πάντα. Στο μεταξύ, οι Ουκρανοί, όχι οι Ρώσοι, σφράγισαν των αγωγό που διοχέτευε το ένα τρίτο περίπου του ρώσικου αερίου προς την Ευρώπη. Την επομένη της επίσκεψης της γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών στο Κίεβο. Που σημαίνει νέα (απότομη) άνοδο των τιμών της ενέργειας, περισσότερη ακρίβεια και άνοδο του πληθωρισμού. Οπότε προκύπτουν κάποια ερωτήματα: Το έκανε μόνος του ο Ζελένσκι, τον έβαλαν οι Αμερικανοί να το πράξει, συμφώνησε με αυτό η υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, η όχι; Όπως και νά'χει πάντως, έρμη Ευρώπη, παντέρμη (και ελληνική) καθημερινότητα.
