Η ΝΔ είναι προφανές πού ποντάρει - και λογικά, αφού έχοντας καταγράψει τις ζημιές που προκάλεσε η διαχείριση του γάμου των ομοφύλων και με ανοιχτούς τους λογαριασμούς με την εκκλησία, προσπαθεί να κλείσει πληγές στα δεξιά της. Οι επιλογές προσώπων στο ευρωψηφοδέλτιο έχουν ξεκάθαρη στόχευση, ο Αυτιάς έχει βγει στο προεκλογικό σεργιάνι με σύνθημα το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και μένει να γίνει ο λογαριασμός στο τέλος, να φανεί ποιος έφερε ψήφους και πόσες και να πάνε παρακάτω. 

Την ίδια στιγμή ο Κασσελάκης τα δίνει όλα για την μετάλλαξη της πολιτικής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ, δίχως να λογαριάζει κανέναν και τίποτε και θεωρώντας (μάλλον σωστά), ότι μόνη ελπίδα του για κάτι καλύτερο, είναι να μαζέψει ό,τι μπορεί από αδέσποτες ψήφους και απολιτίκ κοινά, γιατί από αριστερά μάλλον θα πρέπει να το ξεχάσει. 

Και ταυτόχρονα ο Ανδρουλάκης, έχοντας κάνει κάποιες ομολογουμένως καλές επιλογές στο ευρωψηφοδέλτιο, περιμένει και ποντάρει σε κάποια στοιχεία, που δεν είναι και τόσο προφανή και δεδομένα. Μεταξύ αυτών, ότι το ΠαΣοΚ, παρά τη φαινομενική του δημοσκοπική στασιμότητα, παραμένει το πιο συσπειρωμένο κόμμα και επίσης, ότι το κοινό στο οποίο απευθύνεται πλέον ο Κασσελάκης, μπορεί να διαμορφώνει μία εικόνα δημοσκοπικής ανθεκτικότητας, όμως είναι προς το παρόν αμφίβολο αν θα προσέλθει στις κάλπες…